|
ตาโขนใหญ่...ใจดี
คุณหมอแปม ถ่ายภาพ/สัมภาษณ์/เรียบเรียง
 ฉบับที่สองนี้เราจะแนะนำให้รู้จักกับตาโขนใหญ่ใจดีผู้ที่มีชื่อว่า คุณครูสุมาลา พุ่มอิ่ม หรือ พี่อ๋อยแห่งโรงเรียนบ้านห้วยปลาฝาของพวกเรานั่นเองบางท่านอาจจะรู้จักพี่อ๋อยกันดีอยู่แล้ว แต่จะขอเล่าประวัติของพี่อ๋อยให้ฟังซักหน่อยว่า พี่อ๋อยเป็นคนบ้านนาดี หลังจากเรียนจบชั้นประถมฯ ที่โรงเรียนบ้านนาดีและมัธยมที่โรงเรียนศรีสองรักษ์แล้ว ก็ไปเรียนต่อที่วิทยาลัยครูเลยจนจบประกาศนียบัตรวิชาการศึกษาขณะนั้นพี่อ๋อยมีอายุเพียง 18ปี ซึ่งถ้าเทียบกับเด็กสมัยนี้ก็เพิ่งจะเข้ามหาวิทยาลัยกันเองจากนั้นบรรจุเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนนาหว้าน้อย 5ปี ก็ย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนห้วยปลาฝาตั้งแต่ปี2529 จนถึงปัจจุบัน นานไหมละคะสำหรับ”เพาะกล้า ตาโขนน้อย”
พี่อ๋อยมาเป็นครูอยู่ที่นี่ตั้งแต่ลูกสาวคนโตยังไม่เกิด ตอนนี้ลูกอายุจะ 25 แล้ว พี่อ๋อยบอกว่าจะทำงานอยู่ที่นี่ไม่ย้ายไปไหนเพราะผูกพันกับเด็กๆ มีความรู้สึกว่าเหมือนแม่กับลูก ฟังๆ ดูแล้วน่าจะมีความสุขกับการทำงานที่นี่ซะจริงๆ ว่าไหมค่ะ
เริ่มจะสงสัยแล้วว่างานที่พี่อ๋อยกำลังสนุกอยู่ทุกวันนี้มีอะไรบ้าง และแล้วก็ได้คำตอบว่า มีงานหลักๆ คืองานสอนและดูแลนักเรียนอนุบาล เป็นคุณครูอนามัย และรับผิดชอบโครงการต่างๆ หูผึ่งเลยค่ะพอได้ยินคำว่า “ครูอนามัย”
คุณครูผู้อ่านทั้งหลายพอได้ยินคำว่างานอนามัยคิดถึงอะไรคะ งานอนามัยของพี่อ๋อยทำตั้งแต่ดูแลความสะอาดทั่วไปของโรงเรียนโดยทั่วไป ตรวจถังขยะ ดูแลสุขภาพของนักเรียนและแนะนำให้ครูประจำชั้นช่วยกัน ตรวจดูแปรงและยาสีฟันของนักเรียน ควบคุมรุ่นพี่ดูแลรุ่นน้องแปรงฟัน ตรวจฟันนักเรียน ดูแลเรื่องอาหาร เป็นต้น
หน้าที่ของงานอนามัยคงจะไม่แตกต่างกันมาก แต่สำหรับพี่อ๋อยการเป็นครูอนามัยมันเข้าไปอยู่ในสายเลือดซะแล้ว เหมือนกับทำงานอนามัยอยู่ตลอดเวลา แม้นักเรียนจะกลับบ้านหรือช่วงปิดเทอมก็จะเป็นห่วงว่าสุขภาพจะเป็นอย่างไรกันบ้าง ขาดสารอาหารไหม กินขนมฟันผุรึเปล่า และมีการพูดคุยแลกเปลี่ยนกับผู้ปกครองอยู่เสมอ อีกทั้งการทำงานที่โรงเรียนบ้านห้วยปลาฝาแห่งนี้ ก็ช่วยเหลือกันดี ทั้งผู้บริหาร เพื่อนๆ ครู ที่เข้ามามีส่วนร่วมในทุกๆ งานโดยไม่เกี่ยงว่าเป็นหน้าที่ของใคร ทำให้กิจกรรมต่างๆ เป็นไปด้วยดี
พี่อ๋อยเล่าว่าที่ทำงานอย่างมีความสุขทุกวันนี้เพราะทำด้วยใจรัก รู้สึกชอบ และไม่เบื่อเลย หลายๆ คนคิดว่างานอนามัยเป็นเรื่องยุ่งยาก แต่สำหรับพี่อ๋อยไม่ได้คิดว่ามันเป็น “หน้าที่”แต่คิดว่าทุกอย่างที่ทำทั้งกับเด็กและตัวเราเองเป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่แล้วในฐานะ “ครู” เหมือนกับเป็นกิจวัตรประจำวันความภูมิใจในฐานะครูอนามัยคนหนึ่ง คือได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของสุขภาพของเด็กที่ดีขึ้นเป็นลำดับ เด็กสะอาดสะอ้านขึ้น น้ำหนักตกเกณฑ์น้อยลง ฟันผุน้อยลงฯ เห็นอย่างนี้ก็สุขใจและหายเหนื่อย
พี่อ๋อยเชื่อว่าการมีสุขภาพดีจะโยงกับการเรียนรู้ของเด็ก นอกจากดูแลสุขภาพ “กาย” ที่ทำประจำอยู่แล้ว พี่อ๋อยยังให้ความสำคัญกับสุขภาพ “จิต”ในระดับที่ไม่แพ้กันอีกด้วยพี่อ๋อยบอกว่าเมื่อทั้งสุขภาพกายและจิตดีทุกอย่างก็จะดีตาม เด็กจะอยากมาโรงเรียน มีพัฒนาการสมองที่ดี ทำให้เกิดการเรียนรู้ เรียกได้ว่าลึกซึ้งถึงแก่นของสุขภาพกันเลยทีเดียว
เห็นคุณครูอนามัยดีๆแบบนี้แล้วก็ภูมิใจแทนสุดท้ายนี้ก็ต้องขอแสดงความยินดีกับนักเรียนโรงเรียนห้วยปลาฝา และหลายๆ โรงเรียนด้วยนะคะ ที่มีคุณครูอนามัยดีๆ อย่างนี้มาคอยดูแลเอาใจใส่ และก็หวังว่าตาโขนน้อยจะเติบโตขึ้นเป็นตาโขนใหญ่ที่ดีทั้งกายและใจอย่างที่พี่อ๋อยหวังไว้ :: อ่านฉบับเต็มได้ที่นี่
.
.
.
|
