ไผ่ : โสภณ ทองคำ
.............................
|
โสภณ ทองคำ หรือชื่อที่เพื่อนๆ เรียกกันว่า “ไผ่” เป็นคนไข้ที่ประสบอุบัติเหตุ จนเป็นเหตุทำให้ชีวิตพลิกผัน..เป็นคนพิการที่ต้องมาทำกายภาพบำบัดฟื้นฟูสภาพที่โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้ายทุกๆวัน เป็นเวลานานประมาณ 1 ปี ด้วยความคุ้นเคยกับเจ้าหน้าที่ที่ทำการรักษา ประกอบโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้ายต้องการสนับสนุนคนพิการได้เข้ามาทำงานในหน่วยงาน จึงได้สอบถามถึงความต้องการของนายไผ่และผู้ปกครองว่า มีความสนใจที่จะเข้ามาร่วมทำงานในตำแหน่งเจ้าหน้าที่ห้องสมุดของโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้ายหรือไม่ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการเข้ามาร่วมเป็นสมาชิกของครอบครัวโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2548 จนถึงปัจจุบัน
.........
.........
 ................
ถึงแม้จะเป็นคนพิการที่ต้องนั่งรถวิลแชร์มาทำงาน แต่นั่นไม่ใช่สิทธิพิเศษที่จะช่วยให้ไผ่ไม่ต้องถูกประเมินผลการปฏิบัติงาน ทุกอย่าง โรงพยาบาลให้ไผ่ทำงานเช่นเดียวกับพนักงานคนอื่นๆ จะแตกต่างเพียงภาระงานที่มอบหมายให้ โดยการมาทำงานของไผ่นั้น จะมีรถของโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้ายที่คอยรับ-ส่งคนไข้มาทำกายภาพบำบัด ไปรับไปส่งไผ่จากบ้านมาที่ทำงานด้วยทุกวันการที่มีคนพิการอย่างไผ่เข้ามาร่วมงาน ทีมงานในโรงพยาบาลจึงมีการบ้านที่ต้องมีร่วมคิดร่วมทำ เช่น การออกแบบโต๊ะทำงาน ภาระงาน การจัดงานต่างๆ ซึ่งต้องคำนึงถึงการให้ไผ่เข้าร่วมกิจกรรมได้มากที่สุดด้วย ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมที่บ้าน การแข่งขันกีฬา หรือกิจกรรมการออกค่ายที่อุทยานแห่งชาติที่น้ำหนาวไผ่ คือ หนึ่งในทีมงานที่ต้องร่วมเดินทางไปกับพวกเราด้วย
.........
.........
 ..............
 ...............
แม้ว่าการไปรับไปส่งไผ่ทุกๆวัน จากบ้านมาที่ทำงานไม่ใช่ภาระงานที่เป็นปัญหาของเพื่อนร่วมงาน แต่ไผ่ก็มีความฝันที่อยากจะเดินทางจากบ้านมาที่ทำงานเอง รวมถึงการที่เดินทางไปไหนมาไหนด้วยตัวเองโดยไม่ต้องเป็นภาระกับคนอื่นมากนัก การปรึกษาหารือ จึงเริ่มต้นจากไผ่กับพี่ต่าย นักกายภาพบำบัด แล้วขยายผลไปปรึกษากับคุณไพรัตน์ เชื้อบุญมี และอาจารย์สุเมธ โยทุม ที่วิทยาลัยการอาชีพด่านซ้าย ถึงรูปแบบของระบบเครื่องยนต์และเครื่องกลต่างๆ พวกเราตั้งโจทย์ไว้ว่า ต้องเป็นรถที่สามารถให้ไผ่นำรถวิลแชร์ ของตนเองขึ้นไปขับได้เลย โดยที่พึ่งพาคนอื่นๆให้น้อยที่สุด ไม่ใช่รถมอเตอร์ไซด์ของคนพิการแบบที่ต้องมีคนคอยดูแลอุ้มไผ่ขึ้นลง พี่ต่ายจึงนำเรื่องนี้เสนอท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้ายเพื่อขออนุมัติเงินสนับสนุนในการสร้างรถต้นแบบสำหรับผู้ที่พิการทางขา จากกองทุนพระราชทานเพื่อสงเคราะห์คนไข้ยากจนในสมเด็จพระเทพฯ ในวงเงินสำหรับการสร้างรถต้นแบบ จำนวน 80,000 บาท และในที่สุดความหวังของนายไผ่ก็ใกล้จะเป็นจริงแล้ว
.........
 .................
 .........
อาจารย์สุเมธ โยทุม และนายไพรัตน์ เชื้อบุญมี และนักศึกษาที่ร่วมงาน ได้จัดทำรถต้นแบบนี้ขึ้นซึ่งอยู่ในช่วงของการดำเนินการ และเมื่อวันที่ 18 มิถุนายน 2551 นายไผ่ได้ไปติดตามดูความคืบหน้าของรถต้นแบบ และได้ทดลองทางขึ้น-ลงของรถวีลแชร์ ยังได้พบปัญหาว่า ขยับรถวีลแชร์ยาก และได้เสนอเพื่อปรับปรุงแก้ไขให้นายไผ่ขึ้นรถได้อย่างสะดวกมากขึ้น และเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม 2551 ทีมงานและไผ่ ได้ไปทดลองขับรถต้นแบบที่จะทำให้เป็นรถตัวอย่างกับผู้ที่พิการทางขา ซึ่งสามารถใช้งานได้ดี แต่ยังติดอยู่ที่หลังคารถที่สามารถเปิด-ปิดได้แต่ต้องให้คนอื่นๆ มาช่วยยกหลังคารถออกให้ ซึ่งทำให้ไผ่ต้องยังต้องพึ่งคนอื่นๆในการช่วยยกหลังคาให้ ทีมงานจึงเสนอแนะว่าน่าจะทำหลังคาที่ไผ่ต้องสามารถเปิดปิดเองได้
.........
.........
 ...............
รถมอเตอร์ไซด์ต้นแบบสำหรับคนพิการอย่างไผ่ ยังคงเป็นเรื่องที่ชาวครอบครัวโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย ต้องศึกษาและเรียนรู้กันต่อไป และหวังว่าในเร็วๆ นี้เราคงได้เห็นการเดินทางของไผ่ ที่สามารถไปไหนมาไหนได้ด้วยตัวตัวเอง
.............
 เมื่อไผ่ อยากขับรถมอเตอร์ไซด์ ทำไมจะเป็นไปไม่ได้
ติดต่อบริจาคเงินสมทบทุนจัดทำรถมอเตอร์ไซด์ต้นแบบได้ที่
กองทุนพระราชทานเพื่อสงเคราะห์คนไข้ยากจนในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
บัญชีออมทรัพย์เลขที่ 433-1-1-20727-7 ธนาคารกรุงไทย สาขาด่านซ้าย หรือติดต่อได้โดยตรงที่
.
.
นายแพทย์ภักดี สืบนุการณ์
ผู้อำนวยการโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย
อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย 42120
โทร.0-4289-1314 ,0-4289-1276
.
.
.
เจ้าของบทความ : พิชญา นนทะโคตร
.........
|
ความคิดเห็น