จูงลูกเที่ยว...โครงการที่วางแผนการเที่ยวยาวเหยียด..แต่ไปได้สั้นนิดเดียว..เพียงแค่นิดเดียว ที่เห็นรอยยิ้มของลูก..และความเหน็ดเหนื่อยของ...พ่อ
เราออกเดินทางเย็นวันพฤหัสที่ 8 ตุลาคม เวลา 22.00 น รถแวะรับรายทาง 5 ครอบครัว มีเด็กๆ รวม 8 คน จุดมุ่งหมายคือ พัทยา เราคุยกันจนตีสาม ลูกก็ไม่ยอมนอน น้องข้าวปลายลูกพี่แดงอ้วกเพราะไม่เคยเดินทางไกล และกินเยอะมากก่อนขึ้นรถ น้องนอตตื่นเต้นมากไม่ยอมนอนเลย จนตีสาม เราแวะตลอดทางเพราะมีเด็กๆไปด้วย สุดท้ายเราแวะล้างหน้าแปรงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้าและกินข้าวก่อนถึงพัทยา
8.30 น ถึงสถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเล แล้วเด็กๆก็ลุย … กว่าเด็กๆจะออกมาได้ ปาไป เกือบ 2 ชั่วโมง มีการอ้อนเอาเของเล่นและแว่นตากันน้ำเกือบทุกครอบครัว น้องป้อนได้หุ่นยนต์ 1 ตัว พ่อป้อนบอกว่าจะอยู่ครบทุกชิ้นก่อนกลับบ้านหรือเปล่าไม่รู้ และเราก็เริ่มเห็นความเหน็ดเหนื่อยของพ่อ น้องข้าวฟ่างดูเหมือนจะมีความสุขมากกว่าใครๆ กับการที่ได้เห็นปลาชนิดต่างๆ และสามารถบอกความพิเศษของแต่ละชนิดได้ น้องโรเนียวร้องให้..บอกว่าสงสารปลาที่ไม่มีเพื่อน ถูกขังในตู้อยู่ตัวเดียว หลังจากนั้นเราก็มุ่งหน้าไปทะเลที่สัตหีบ และจะมีเสียงถามตลอดทางว่า “ใกล้ถึงทะเลหรือยังแม่” เด็กๆถามจนเหนื่อย จนสุดท้ายก็เลิกถาม แต่เมื่อถึงทะเลจริงๆ เรากลับได้ยินแต่เสียงตื่นเต้นของแม่ที่บอกลูกๆ ว่า..“ดูโน้นซิ ทะเล ทะเลจริงๆด้วย” ก็เลยไม่แน่ใจว่าใครกันแน่ที่ตื่นเต้น
เราเล่นน้ำและกินข้าวเที่ยงที่หาดนางรำ น้องไมค์ลูกพี่ตาล เจอทะเลครั้งแรก พอลงรถได้ไม่สนใจใครเลย วิ่งลงน้ำทันที พ่อน้องไมค์วิ่งตามแทบไม่ทัน และเย็นวันนั้นเราทุกคนก็ได้เห็นความเหนื่อยของพ่อน้องไมค์ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ครอบครัวของพี่ตาลได้ไปเที่ยวกัน 4 คน พ่อแม่ลูก
ปุ๊พาเด็กๆขี่ banana boat 1 รอบ เพราะข้าวฟ่างไม่เคยขี่ ที่ห่วงที่สุดคือข้าวฟางนั่นแหละ เพราะว่ายน้ำไม่เป็น แต่พอไปจริงๆ ได้ยินแต่เสียงน้าน้อยที่ร้องเสียงดังตลอด พอลงจากเรือ ข้าวฟ้างบอกว่าสนุกดี แต่น้าน้อยคงไม่ยอมขี่อีกแน่ๆ
เวลาเหลือเราจึงพาลูกๆไปขึ้นเรือจักรีนฤเบศร และไปดูเต่าที่ศูนย์เพาะพันธุ์เต่าทะเล เด็กๆชอบใจมาก ได้เห็นไข่เต่าที่กำลังฝักในทรายและเห็นเต่าตั้งแต่ตัวเล็กๆ จนตัวใหญ่มาก ใหญ่กว่าตัวของเด็กๆอีก เรากินอาหารเย็นที่บ้านพัก และเด็กๆก็เล่นกันอย่างสนุกสนาน ก่อนนอนเราตกลงกันว่า พรุ่งนี้สบายๆ ไม่รีบเร่งและถ้าเวลาไม่เหลือมากก็งดเข้าชมพิพิธพันธ์เด็กและท้องฟ้าจำลอง เพราะพ่อกับแม่ไม่ไหวแล้ว เช้าวันรุ่งขึ้นทุกครอบครัวพาลูกเดินชายหาดเก็บหอยและดูปูลม และเราก็พาลูกๆอาบน้ำแต่งตัว ทุกครอบครัวลำบากมากที่จะทำกิจวัตรนี้ อาบน้ำก็ยาก.. เลือกเสื้อผ้าใส่ก็ยาก.. กินก็ยาก...กว่าจะออกเดินทางได้เกือบ 09.00 น เรากินอาหารเช้า แวะซื้ออาหารทะเลในตัวเมืองสัตหีบ และมุ่งหน้าไปสวนสัตว์เขาเขียวที่พัทยา โชคดีมากที่ตัวกินมดถูกย้ายหนีแก๊สน้ำตาที่สวนสัตว์เขาดินมาอยู่ที่นี่ เด็กๆก็เลยได้ดูตัวกินมดด้วย เนื่องจากสถานที่กว้างมากจนต้องใช้รถเดินทางในสวนสัตว์ และเราก็ใช้เวลาอยู่ที่นั้น 2 ชั่วโมง หลังจากนั้นเราก็เหนื่อยมาก..เรากินข้าวเที่ยงที่จุดพักรถ มอเตอร์เวย์ และเดินทางต่อ แวะกินข้าวเย็นที่สระบุรี ถึงบ้าน 01.00น
เรารู้สึกว่าเราไปได้แค่นิดเดียวจากที่ตั้งใจไว้มาก และไม่รู้ว่าทุกครอบครัวรู้สึกประทับใจกับการพักผ่อนที่แสนเหนื่อยครั้งนี้หรือไม่...แต่ก็มีเสียงบอกว่า “ปีหน้าเราไปอีกนะ.. ถ้าโรงพยาบาลไม่มีสวัสดิการให้เรา...เราจะเก็บเงินกันเอง...”
ขอขอบคุณ ผอ. ทีม HRD และครอบครัวโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย ที่ให้โอกาส ..ให้ครอบครัวของเราได้รู้จักกันมากขึ้น ได้เห็นความห่วงใยซึ่งกันและกัน..มากกว่าแค่คนทำงานร่วมกัน.
และขอให้ทุกทีมมีความสุ๘เหมือนเรานะค่ะ....
จากใจครอบครัว พรรทิภา รัชนก มยุรี สุรินทรและคุณารักษ์
