เรื่องเล่าชาวรุ่น 1
จุดเริ่มต้นของการไปเที่ยวครั้งนี้เกิดจากการที่พรไปทำบุญที่วัดป่าศาลาน้อยพี่ลี่ ขณะที่กำลังนั่งรถไปก็ได้มีการพูดคุยเรื่องไปเที่ยว สถานที่ ที่จะไป จะชวนใครไปบ้าง แต่หลายครั้งที่มีการพูดคุยกันในลักษณะนี้สุดท้ายก็ไม่ได้ไป แต่ครั้งนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะได้ไปจริง ๆ พร้อมสมาชิกกลุ่มที่ร่วมเดินทางวที่ถือว่าสนิทกัน ก่อนไปเราไม่เคยนัดประชุมร่วมกันสักครั้ง ทีแรกก็หวั่น ๆ ใจอยู่ไม่น้อยว่าจะเกิดปัญหาอะไรหรือเปล่า แถมวันที่จะเดินทางฝนก็ตกอีก ปกติก็ไม่ชอบอยู่แล้วที่เวลาเดินทางฝนตกและต้องไปตอนกลางคืนด้วย แต่พอถึงเวลาเดินทางฝนก็หยุดตก ในระหว่างเดินทางไปถึงเชียงใหม่ ไม่มีฝนสักเม็ด 2 วันที่ได้อยู่กับพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ถึงแม้ว่าจะเหนื่อย ร้อน ง่วงนอนแต่ก็มีรอยยิ้มกับเสียงหัวเราะ เวลาแห่งความสุขช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วจริง ๆ แต่จะขอจดจำช่วงเวลาดี ๆ ครั้งนี้ตลอดไป
ป้าแป๊วเล่าว่า วันศุกร์ที่ 20 มกราคม 2555 รู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขที่จะได้ไปเที่ยวงานพืชสวนโลกที่เชียงใหม่ ความจริงป้าก็เคยไปเที่ยงเชียงใหม่หลายหนแล้ว แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ออกเดินทางไปกับน้อง ๆ ชาว รพร.ด่านซ้าย ถ้าถามใจตัวเองว่ารู้สึกประทับใจอะไรมากที่สุด ก็คงตอบได้ว่า มีความสุขมากที่ได้ไปกับน้อง ๆ ทุกคน ทุกคนดูแลป้าดีมาก มันเป็นประสบการณ์ที่ดีอีกครั้งหนึ่งของป้าแป๊ว
พี่คอยเล่าต่อจากป้าแป๊วว่า กะจะนอนยาวระหว่างเดินทางแต่ผิดคาด เพราะมีหลายคนไม่นอนน้องนู๋จับไมค์ร้องเพลงจนใกล้รุ่ง และที่ประทับใจอีกอย่างคือ Trip เรามีเพื่อนร่วมเดินทางเป็นป้าแป๊วห้อง Lab ก่อนเดินทางคิดว่าป้าแป๊วนี่หรือจะไปกับเด็ก ๆ อย่างพวกเรา เกรงใจกลัวป้าแป๊วจะไม่ชอบ แต่ผิดคาดเพราะป้าแป๊วสบาย ๆ มาก
(ชิว ชิว) เพราะถึงไหนถึงกัน ไม่มีบ่นสักคำ เดินเก่งกว่าเด็ก ๆ อย่างเราอีก แถมยังจับไมค์ร้องเพลงให้น้อง ๆ ฟังอีก น้องตู่ นันทิดาเชียวละ ทุกคนมีรอยยิ้ม เสียงหัวเราได้พบเจอผู้คนมากมาย ได้กินอาหารอร่อย ๆ ที่ไม่เคยกิน เป็นความทรงจำที่ประทับใจไม่รู้ลืม
ส่วนเอ๋ ดูจะเป็นอีกคนที่ตื่นเต้นมากกับการเดินทางครั้งนี้ที่ได้ไปเที่ยวเชียงใหม่ เอ๋เล่าว่าเพราะเป็นการเที่ยวครั้งแรกของพี่เอ๋ และที่สำคัญได้ไปเที่ยวงานพืชสวนโลก ยิ่งสร้างความประทับใจมากเพราะเอ๋เป็นคนที่นชอบต้นไม้อยู่แล้ว มีดอกไม้สวยงานตระการตาให้ดูมากมาย รวมทั้งเพื่อนร่วมเดินทาง ไม่ว่าจะเป็นพี่แน่ง คอย พร หนู ที่ร้องเพลงให้ฟังอย่างไพเราะ และที่สำคัญ ป้าแป๊ว เป็นคนที่ร้องเพลงเพราะมาก และพี่แอม ยังเอาแผ่นเดี่ยว 9 ของโน๊ตอุดม ไปดูด้วย ทุกคนดูกันไม่มีใครนอนหลับ นั่งหัวเราะกันจนน้ำหูน้ำตาไหล ในการไปเที่ยวครั้งนี้เอ๋จะเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีตลอดไป และเอ๋ขอขอบคุณทางโรงพยาบาลที่มีโครงการดี ๆ อย่างนี้เพราะมันทำให้เอ๋ได้มีโอกาสไปเที่ยวในที่ต่าง ๆ ที่ไม่มีโอกาสไป ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ
พี่แอมเสริมต่อจากพี่เอ๋ว่า รู้สึกประทับใจตลอดการเดินทาง ถึงแม้จะไม่ได้จับไมค์ แต่ก็ร้องเพลงในใจได้เหมือนกัน รวมทั้งน้องเจ้าของรถ (บอล) ที่บริการดีเยี่ยม ประทับใจ ในงานพืชสวนโลกมีดอกไม้สวยงามมาก ได้มีโอกาสไปกราบนมัสการพระที่วัดพระสิงห์ เที่ยวชมดอยปุย มีสินค้ามากมาย สินค้าหลายอย่างที่ไม่เหมือนบ้านเรา อากาศก็กำลังเย็นสบาย ไม่หนาวมาก ได้เห็นวัฒนธรรมประเพณีชาวเขา คนเชียงใหม่ที่พูดภาษาพื้นเมือง สำเนียงเพราะดี การเดินทางท่องเที่ยวถึงจะเหนื่อยแต่ก็สนุก ตื่นเต้น มีความสุข อยากให้มีการจัดกิจกรรมไปเที่ยวแบบนี้ค่ะ
พี่แน่งก็เห็นด้วยกับกิจกรรมดี ๆ แบบนี้ทำให้เราได้รู้จักเพื่อนร่วมงานมากขึ้นสนุกด้วยกันหลังจากการทำงานที่เหน็ดเหนื่อยพบเจอแต่คนเจ็บไข้ได้ป่วยที่มารักษา ฉันได้เดินทางกับน้อง ๆ และพี่แป๊วห้อง Lab ถือเป็นกำไรเพราะได้ไปเยี่ยมญาติ น้องสาว (ตุ๊กตา) และหลานชายด้วย ได้ไปสัมผัสดอยปุย ไปนมัสการพระครูบาศรีวิชัยเห็นเพื่อน ๆ และน้อง ๆ ไม่มีใครบ่นเหนื่อยกันเลยตลอดการเดินทางไป ทุกคนสนุกกับการเลือกซื้อของฝาก มีสินค้าให้เลือกมากมายโดยเฉพาะน้องพร ที่ดูจะสนุกกว่าเพื่อนในการช็อปสินค้าเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ ตามแทบไม่ทันเลยค่ะ
หนูก็เห็นด้วยกับพี่แน่งค่ะที่เห็นพี่พรสนุกกับการเลือกซื้อสินค้าเป็นของฝากคนที่บ้าน นี่ก็เป็นอีกครั้งที่หนูได้มาเที่ยวที่เชียงใหม่ต่างจากคราวนั้นที่ไม่มีงานพืชสวนโลก การมาเที่ยวครั้งนี้ได้ไปพักที่บ้านญาติของพี่แอม
(เยาวฤทธิ์) ตอนแรกหนูรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เพราะรู้สึกเกรงใจ กลัวว่าเจ้าของบ้านจะอึดอัดที่มีใครก็ไม่รู้มาทำเอะอะเอ็ดตะโรเพราะเจ้าของบ้านเป็นฝรั่งชาวอังกฤษด้วย จะพูดจะคุยหรือวางตัวอย่างไรดี กลุ้มจริง ๆ ค่ะ แต่หลังจากที่ได้พบปะแต่ไม่ได้พูดคุยก็ได้รับรู้ถึงการต้องรับที่ดี มิตรไมตรีที่หยิบยื่นให้ ทำให้หนูเองเปลี่ยนความรู้สึกตั้งแต่เริ่มแรกที่คิดมา เพิ่งจะเข้าใจว่าการพูดภาษาอังกฤษมีประโยชน์มากรู้สึกเสียดายที่ตอนเด็ก ๆ ไม่ค่อยขยันเรียนภาษาอังกฤษ ที่บ้านของตุ๊กตากว้างขวางมาก มีสระว่ายน้ำห้องพักหลายห้องสะดวกสบาย เราแบ่งกลุ่มกันเป็น 2 กลุ่มนอนพักกลุ่มละห้อง และมีสุนัข 1 ตัว ชื่อไดม่อน ดิฉันชอบเล่นกับเจ้าไดม่อน พี่แป๊วก็เช่นกัน แต่รู้สึกว่าเจ้าไดม่อนจะติดอกติดใจพี่แป๊วมากกว่า เวลาเราเรียกเจ้าไดม่อนเป็นภาษาไทยมันนั่งนิ่งเฉย แต่พอน้องตุ๊กตาเรียกไดม่อนเป็นภาษาอังกฤษ มันกลับวิ่งไปอย่างรวดเร็ว เพิ่งรู้นะเนี้ยว่าการที่เราชินกับภาษาก็จะทำให้เข้าใจภาษาที่ถูกฝึกสอนมา แต่อย่างไรก็ต้องขอบคุณเจ้าของบ้านที่ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่นไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหนถ้าเป็นคนท้องถิ่นเดียวกันรู้จักกันความเอื้อเฟื้อก็จะเกิดขึ้นเองอัตโนมัติ ขอบคุณค่ะ
ส่วนพี่ลี่ก็เคยไปเที่ยวพืชสวนโลกมาแล้วเมื่อปี 49 แต่ที่อยากไปเที่ยวอีกครั้งเพราะเพื่อนร่วมเดินทางส่วนใหญ่ก็เคยไปเที่ยวด้วยกันมาครั้งก่อนแล้ว จึงตัดสินใจไปเที่ยวด้วยอีกครั้งโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก 2 วันที่ผ่านไปสนุกสนาน เฮฮา กันดีจนลืมคนทางบ้านไปเลย เราไปกันแบบโสด ๆ เลยมีสาวโสด 8 คนไปด้วยกัน ในวัยที่แตกต่างกัน แต่ทุกคนก็มีความสุขที่ได้เที่ยว กินอาหารพื้นเมืองอร่อยๆ ไหว้พระคู่เมืองเชียงใหม่ ทำบุญสะเดาะเคราะห์ให้ตนเองและคนที่รัก เวลาผ่านไปเร็วเหมือนฝัน เห็น ทุกคนมีความสุข สดชื่น ไปตาม ๆ กัน เหมือนได้รับโอโซนเต็มปอด เติมพลังให้กับตนเองอีกครั้ง ทุกคนกลับมาด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ รถกลับมาถึงด่านซ้ายเรายังร้องคาราโอเกะกันอยู่เลย ถึงบ้านแล้วจ้าพรุ่งนี้กลับไปทำงานต่อค่ะทุก ๆ คน ขอให้มีพลังในการทำงานต่อไปนะ
ความคิดเห็น