ตลาดน้ำดำเนินสะดวกและตลาดน้ำอัมพวา

ป้าแจ๋ว   จ่ายกลาง

ป้าแจ๋วรู้สึกสนุกและสบายใจมากกับการไปเที่ยวพักผ่อนในครั้งนี้ เพราะมีแต่คนกันเอง  ลูกๆ หลานๆ ที่รู้จัก มักคุ้นกันเป็นอย่างดี รู้สึกเหมือนกับว่าไปเที่ยวกับครอบครัวของตนเองจริงๆ     และป้าแจ๋วยังตื่นเต้นกับการที่ได้ตักบาตรริมแม่น้ำเป็นครั้งแรกในชีวิต  เพราะเคยแต่ตักบาตรที่ริมถนน

ที่สำคัญป้าแจ๋วต้องขอบใจลูกๆ หลานๆ ทุกคน  เป็ด  (จ่ายกลาง)  น้องเล็ก (ห้องฟัน)  น้องนอย (ห้องยา)   น้องหวาน (ห้องคลอด)  น้องต็อบ  (อดีตน้องเก่าห้องยา แต่ตอนนี้เป็นน้องใหม่ที่ห้องคอมฯ) น้องเปตอง  น้องปุ๋ม และน้องบอล (ผู้ที่รับหน้าที่พาพวกเราขับรถตู้ไปเที่ยวในครั้งนี้)  ที่ทุกคนคอยเป็นห่วงและดูแลป้าแจ๋วเนื่องจากป้าแจ๋วป่วย  อาหารเป็นพิษแต่ก็โชคดีหน่อยที่เป็นตอนขากลับเลยไม่เป็นปัญหามากนะ เพราะต้องพักรอดูอาการที่โรงพยาบาลแม่กลองตั้ง 2 – 3 ชั่วโมงเลย ก้อต้องขอโทษและขอบใจที่ทุกคนช่วยดูแลป้าแจ๋วเป็นอย่างดี

พี่เป็ด  จ่ายกลาง

       ในการเดินทางไปเที่ยวตลาดน้ำอัมพวาครั้งนี้ รู้สึกสนุกและประทับใจมากๆ  คือพิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้ง ซึ่งมีหุ่นขี้ผึ้งของบุคคลคลสำคัญ ที่เหมือนจริงมาก ตอนเดินเข้าไปภายในตึกยังตกใจเหมือนกับว่ามีคนอยู่จริงๆ ยิ่งได้เดินเข้าไปดูใกล้ๆยิ่งทึ่งในความประณีตของผู้ที่สร้างสรรค์ผลงาน เพราะไม่ว่าจะเป็น รอยไฝ รอยเหี่ยวย่นบนใบหน้า  ของหุ่นช่างเหมือนจริงมากๆ พอได้ดูรูปที่ถ่ายออกมาแทบจะแยกไม่ออกเลยว่าอันไหนหุ่น อันไหนคนกันเลย   นอกจากนี้ยังได้นั่งเรือชมตลาดน้ำ ทั้งตลาดน้ำดำเนินสะดวก  และ ตลาดน้ำอัมพวา  รู้สึกสบายใจและผ่อนคลาย เพราะเพื่อนๆร่วมเดินทางในครั้งนี้มีแต่คนกันเอง สบายๆ  ไม่ต้องรีบเร่งอะไรมาก  ทุกๆคนที่ร่วมเดินทางต่างเป็นคนง่ายๆ สบายๆ  กินยังไงก็ได้ ไม่ยุ่งยาก  และ เป็นกันเองมาก  ประทับใจเพื่อนๆร่วมเดินทางในครั้งนี้ทุกคนที่ช่วยกันทำให้บรรยากาศในการเที่ยวพักผ่อนครั้งนี้ เป็นบรรยากาศแห่งความสุข รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

น้องนอย   ห้องยา

       ในการเดินทางไปเที่ยวครั้งนี้รูสึกประทับใจหลายอย่างทั้งสถานที่ ที่ได้ไปเยือนและสมาชิกที่ได้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน   สิ่งแรกที่ประทับใจคือตั้งแต่ขึ้นรถไปเลย เพราะตั้งแต่แรกที่วางแผนจะเดินทางกันก็หารถตู้โดยสารกันว่าจะเช่ารถของใครดี  จนบังเอิญนอยเดินไปเจอพี่บอล (พขร.ของโรงบาลเรา)  เลยถามพี่บอลว่าถ้าเช่ารถพี่บอลไปเที่ยวรถพี่บอลมีคาราโอเกะมั้ย  นอยอยากร้องเพลง   พี่บอลตอบว่ามีสิ  มีไมค์สองอันด้วย  ก็เลยเอามาเล่าให้แม่เป็ด กับพี่ต็อบฟัง พี่ๆก็ตอบตกลงยังไงก็ได้ให้นอยติดต่อได้เลย  พวกเราก็เลยตกลงเช่ารถของพี่บอล  แต่1 อาทิตย์ก่อนเดินทางได้ข่าวมาว่าคาราโอเกะรถพี่บอลเสียต้องส่งเข้าศูนย์ นอยก็รู้สึกเสียดายนิดนึงที่จะอดโชว์เสียง  และพอถึงวันเดินทางจริงๆกลับมีคาราโอเกะให้ร้อง นั่งร้องเพลงบนรถกันซักพักใหญ่ๆ นอยเลยถามพี่บอลว่าเครื่องเสียงซ่อมเสร็จแล้วหรอคะ  พี่บอลตอบว่าไม่หรอก อันนี้พี่ยืมของเขามาให้  เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ประทับใจที่ เกิดขึ้นระหว่างการเดินทาง   ต้องขอบคุณพี่บอลมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะค๊า      ความประทับใจที่สอง ก็คือ สองหนุ่มตากล้อง ที่ร่วมเดินทางไปเที่ยวด้วยกันที่ไม่ว่า  พวกเรา สาวน้อย นอย  กับ หวาน และสาวใหญ่อย่างแม่เป็ด และ ยายแจ่วจะเดินไปทางไหน ตากล้องต่างก้อเดินตามไปแชะภาพให้ทุกๆที  เพราะการเดินทางครั้งนี้นอยไม่มีกล้องติดตัวไปแต่มีรูปนอยเกือบจะทุกรูปแน่นอน  ขอบคุณสองหนุ่มตากล้องจำเป็นของเรา พี่ต็อบ สมคิด และ พี่เล็ก  ศานิต ด้วยจ้า  เรื่องประทับใจเรื่องที่สาม คือ ประทับใจ ยายแจ๋วมากๆ เพราะว่ายายอายุมากแล้ว น่าจะซักประมาณ 60 แต่ความแข็งแรงของยายนั้นเกินร้อย  ยายยัง เฮฮา  ปาร์ตี้ ได้เหมือนสาวๆ เดินดูนั่นนี่ได้อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย หากไม่มีส้มตำปูม้า  จานนั้น วันเดินทางกลับเราคงจะ เฮฮากันมากกว่านี้แน่นอน  ยายแจ๋วได้แสดงให้นอยเห็นว่า หกสิบยังแจ๋วจริงๆ

น้ำหวาน ห้องคลอด

       หวาน ตื่นเต้นมากตั้งแต่ไปประชุมแล้วผอ.บอกว่าจะมีโครงการให้ไปเที่ยว และการไปเที่ยวครั้งนี้ก็เป็นการไปเที่ยวครั้งแรกที่ไปในโครงการของโรงพยาบาลด้วย ตั้งแต่นั้นมาหวานกับนอย(ห้องยา)ก็มาคิดกันใหญ่เลยว่าเราจะไปเที่ยวไหนกันดี แล้วเราก็ได้จ้อสรุปว่าเราจะไปเที่ยว “อัมพวากัน” ได้ที่เที่ยวแล้วยิ่งตื่นเต้นเลย จะได้ไปดูหิ่งห้อยด้วย เมื่อไปก็ไม่ผิดหวังจริงๆ รู้สึกดีมากๆ และประทับใจหลายๆอย่างทั้งสถานที่เที่ยวและเพื่อนร่วมเดินทาง สถานที่ที่เราไปสวยมาก ได้ขี่เรือด้วยตื่นเต้นจังเพราะหวานว่ายน้ำไม่เป็นแถมเป็นการขี่เรือครั้งแรกด้วย  หิ่งห้อยก็สวย   เพื่อนร่วมเดินทางทุกคนเป็นกันเองมากคอยดูแลกัน กินง่ายอยู่ง่าย  เริ่มตั้งแต่พี่บอลคนขับรถ (พขร.โรงพยาบาลเรา) ก่อนออกเดินทางหวานลืมโทรศัทพ์พี่บอลก็พาวนรถกลับมาเอา ขอบคุณค๊า  พี่ต๊อบ (ศูนย์คอม) ที่คอยเก็บภาพสวยๆ  และเฉพาะอย่างยิ่งน้องนอย ที่เป็นคนเขียนโครงการ ติดต่อที่พัก และจัดทิปเที่ยวต่างๆ ทั้งที่นอยไม่เคยไปเที่ยวแบบนี้มาก่อนยังทำได้ดีขนาดนี้สุดยอดจริงๆ  พูดถึงก็แล้วอยากไปเที่ยวด้วยกันกับเพื่อนร่วมเดินทางอีกสักครั้ง ....

สมคิด@ศูนย์คอม.....

การเดินทางครั้งประทับใจหลายอย่าง  สิ่งว่าจะไม่ได้ไปก็ไปในการเดินทางครั้งนี้คิดอย่างเดี๋ยวว่าจะได้แค่อัมพวาเท่านั้น  เนื่องการเดินทางครั้งนี้ไม่ได้กำหนดอะไรตายตัวเหมือนว่าจะเดินทางไปเรื่อย ๆ  แต่เมื่อไปถึงน้อง ๆ บอกว่าไหน ๆ ก็มาอัมพวาแล้วก็ไปตลาดน้ำดำเนินสะดวกด้วยเลยดีกว่า(ที่นี้คนพายเรือจะบอกว่าระวังแหวนหาย  ก็คือ  อย่าเอามือออกแคมเรือเดี๋ยวนิ้วหาย)  แล้วก็ไปดูหุ่นขี้ผึ้งกันต่อละกัน (เหมือนจริงมาก ๆ ) ต่อมาก็ไปกินข้าวเที่ยงที่ดอนหอยหลอด  ( ไปครั้งนี้คิดว่าจะไม่ได้ดูทะเลซะแล้ว ) แล้วก็เข้าที่ก่อนจะเข้าถึงที่พักมันเข้าไปไกลมากจนเกิบไม่มีบ้านคนอยู่ซะแล้ว  แต่พอถึงที่พักก็หายเหนื่อยที่พักสวยมากติดคลองอีกต่างหาก  แล้วตกตอนเย็นก็ไปอัมพวากัน   เป็นครั้งแรกที่ได้ไปอัมพวาก่อนไปก็คิดว่าทำไหมมีแต่คนไปเที่ยวกันมันมีอะไรดี  แต่ไปถึงรู้ว่าทำไหมเขาถึงชอบไปเที่ยวที่นั้นกัน  ที่นี้ยังดำรงวิถีชีวิตแบบเดิม ๆ ไว้ ถึงแม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงไปสักเพียงใดก็ตาม   วันออกเดินทางกลับก็มีเรื่องระทึกเกิดขึ้นอีกรถตู้ที่เราโดยสารไปแบตหมด  (พี่บอลเหนื่อยมากนอนเลยลืมปิดแอร์)  ต่อมาแม่แจ๋วก็อาหารเป็นพิษ ได้ไปเที่ยวโรงพยาบาลที่นั้นครึ่งวันก่อนกลับถึงด่านซ้ายโดยสวัสดิภาพ....