จูงลูกเที่ยวทะเล

จูงลูกเที่ยวทะเล

จูงลูกเที่ยวทะเล รอบ 2

แม่...แม่.. ซันจะเอาหลอดดูดไปด้วย  จะดูดน้ำทะเลให้เติมท้องเลย.......และแล้ววันที่เรารอคอยก็มาถึง  ซะที่ (เพราะมีเด็ก ๆหลายคนนับนิ้ว รอคอยวันที่ได้ไป ทะเล  ซึ่งก็เป็นครั้งแรกในชีวิตของเด็กอีกคนหนึ่ง)  หลังจากที่ตั้งหน้าตั้งตาคอยมานาน   รถตู้มาช้ากว่าพวกเรา  เพราะทุกคนเตรียมกระเป๋าสัมภาระเสร็จตั้งแต่ก่อน 5ทุ่ม  เมื่อรถออกเดินทาง หลายคนก็เตรียมตัวหลับ  บ้างก็แกะลูกอมกินบ้างเพราะเริ่มเมารถมีแต่ซัน ซัน  คนเดียวที่พูดไม่หยุด เพราะตั้งหน้าตั้งตารอดูทะเล ไปตลอดทาง...

สุดยอดของพี่ตาล.....(การข้ามไปเล่นน้ำที่เกาะเสม็ดโดย  สปีด  โบด)  เราเสียเวลาไปกับฝนตกเลยเปลี่ยนแผนจะพาเด็กๆไปเล่นน้ำที่เกาะเสม็ด   จึงตัดสินใจไปเรือเร็วเพราะใช้เวลาเพียง 15 นาทีถึง เรือโดยสารใช้เวลาเป็นชั่วโมง  น้องซันซัน  น้องโรเนียว น้องไมค์และมิค  สนุกมาก  ร้อง เย้...  เย้...  เย้.....  ทุกครั้งที่เรือปีนคลื่น โดยมีเสียงลุงเปิ้ลนำทีม...ใจก็คิดกลัวแต่ไม่กล้าบอกใคร ( โธ่..ไม่น่าเลยเราจะเอาชีวิตลูกมาทิ้งทะเลแท้ๆ  )  ตอนกลับมาแล้ว..เล่าให้ใครๆฟัง ก็ถูกถามว่า พี่ตาลเจ้าพาลูกข้ามไปได้ยังงัย ไม่กลัวเหรอ..   ก็เกิดอาการกลัวอยู่หรอก....แต่มารู้สึกกลัวก็สายเสียแล้ว..  ตอนแรกๆก็ดีๆ...แต่ออกนอกแนวกั้นคลื่นนี่แหละ..กลัวมาก.. กลับใจก็ไม่ทันแล้ว ตั้ง 3,500 บาท เล่าให้ใครฟังก็ขำจนน้ำตาไหลทุกครั้งเลย..แจ่มก็หยิ่งมาก ทั้งขาไป..ขากลับ...ถามก็ไม่ตอบ เรียกก็ไม่หัน ให้ช่วยดูเด็กก็ไม่ได้ ...แจ่มบอกว่าพี่ตาลอย่าว่าหนูหยิ่งนะ ... หนูหันหน้าไม่ได้จริงๆ  หนูเมา.. ดีนะที่หนูไม่เอาลูกมาด้วย แค่ตัวหนูเองก็เกือบไม่รอด...

ก็ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้ ไม่มีวันลืมแน่นอนค่ะ  เป็นอุสรรคที่ประทับใจ   ครั้งหนึ่งในชีวิตจริงๆ.... ขอบคุณหมอสุที่ให้ประสบการณ์นี้นะค่ะ เคยนั่งบานานาโบดแล้ว..จิ๊บ  จิ๊บ ของแท้ต้องเจอ สปีดโบด ชาตินี้ต้องลอง.....

          เขมรต้มลาว.....ไปทะเลทั้งที่พี่เปิ้ลก็อยากให้น้องๆกินเย็นตาโฟทะเลอร่อยๆ วนหาร้านตั้งนานจนเจอ

นั่งสักพักก็ไม่มีใครมาต้อนรับเลย..พี่เปิ้ลจึงเรียกเด็กในร้าน....

น้องๆ ขอกระดาษหน่อย (ตั่งใจจะสั่งอาหารเห็นคนเยอะกลัวไม่ได้เร็ว) ....ได้กระดาษทิชชู  1 ม้วนวางโป้กที่โต๊ะ....ขำ  ขำ ส่งสัยฟังไม่ชัด  หัวเราะกันใหญ่  

น้องๆ ขอน้ำหน่อย (ตั้งใจให้เสริฟน้ำนั่งนานแล้วหิวน้ำ)...ถือขวด น้ำ  1 ขวด วางโป้กที่โต๊ะ....ยังขำ ขำได้ ส่งสัยอารมณ์ไม่ดีโดนเจ้าของร้านดุ .แต่ก็เริ่มงง ๆ

 สักพัก มีโต๊ะข้างๆเราที่มาก่อนลุกไปเฉยเลยสงสัยว่าไปร้านอื่น....พวกเราดีใจกันเพราะคิวจะได้น้อยลงได้กินเร็วขึ้น  

แล้วอาหารก็มา 2 จาน เด็กเสริฟ ก็มาถามว่า ใครสั่งข้าวกระเพราไก่.โต๊ะหมอสุสั่งข้าวผัด ดูที่จานเหมือนข้าวพัดมาก เลยเรียกมาถามอีกครั้งให้แน่ใจ น้องๆ  น้องเรียกนี่ว่าอะไรนะ ข้าวกระเพราไก่ ดูยังงั้ย  ยังงัย ก็เป็นข้าวผัด .....

สรุป....เด็กในร้านเป็นชาวต่างชาติ   พูดไทยไม่ได้เลย เป็นเด็กที่รับมาทำงานใหม่    ฟังไทยพอรู้เรื่อง  และโต๊ะที่ลุกไป 2โต๊ะแรกก็เพราะรอนานมาก  และไม่ได้อาหารสักที   พอไปถามแม่ครัว    ก็ได้คำตอบว่า   ไม่พอใจ.. เชิญไปกินร้านอื่น... อ้าวอย่างนี้ก็สวยซิค่ะ น่าจะบอกก่อนตั้งแต่ชั่วโมงแรกนี่นั่ง  นี่นั่งนานแล้ว  อย่าไปกินสักทีนะค่ะร้านนี้อยู่ตรงข้ามท่าเรือนวลจันทร์ติดกับ บขส รถทัวร์  ใครไประยองอย่าไปแวะเวียนเชียวไม่น่ารักเลย .....เราเลยทำอาหารทานที่บ้านทุกวัน ทะเลทั้งนั้น  ทะเลย่าง ข้าวต้มทะเล สุกี้ทะเล สดๆ อร่อยด้วยฝีมือเราเองพี่ตาทำอาหารอร่อยมาก พี่เสือทอดปลาอร่อย แฟนที่ตาลไม่เคยทานข้าวเช้ายังทานตั้งเยอะเลย ลุงเปิ้ลนั่งกินตลอด  ประหยัดและอิ่มจนเบื่อเลยค่ะ...

          ทำไมหมอสุไม่มีแฟน....ตอนนั่งเรือไปเสม็ดรอบสองเรามีเพื่อนร่วมเดินทาง 8 คนเป็นชายล้วน  หล่อ สมาท แมนสุดๆ  เลยเล่าให้หมอสุฟัง.. เสียดายนั่งลำเดียวกัน.. พี่เสือบอกว่า.ไม่ต้องเสียดายหรอกที่นั่งมามีผู้ชายจริงๆ 2 คน ..อ้าว... ในขณะที่ทุกคนงงๆ ก็มีเสียงของผู้หญิงตัวเล็กๆแทรกขึ้นมาว่า   ปกติ สัดส่วนการเกิด   ผู้ชายเกิดน้อยกว่าผู้หญิงอยู่แล้ว. ยังจะไม่เต็มร้อยอีก...แถมยังมาจับคู่กับชายด้วยกัน  สัดส่วนยิ่งน้อยไปใหญ่ .. ไม่แปลกที่ผู้ชายมีกิ๊ก  เพราะผู้หญิงที่ไม่แต่งงานก็ต้องการคู่ครองที่ดีเหมือนกัน..  ฉนั้นใครที่มีครอบครัวแล้วจึงควรดูแลกันและกันดีๆนะ ให้อภัยและปรับความเข้าใจรักษาความสุขของครอบครัวให้ดีเพราะคุณโชคดีที่มีโอกาสมีครอบครัวนะค่ะ.....

ตกลงพี่เห็นหนูมั่ย......ฝนตก ไฟก็ดับ  น้ำก็ไม่ไหล  ห้องน้ำบ้านเราเป็นห้องน้ำรวมมีประตู 2 ด้าน ฝั่งห้องของแจ่ม แจ่มก็ล็อคอย่างแน่นหนา ล็อคทั้งประตูห้องนอน และประตูห้องน้ำ 2 ชั้นเลย  พอไฟดับ ด้วยความเป็นห่วง  พี่ปุ๊กับหมอสุจึงขึ้นไปดู   แต่เปิดห้องไม่ได้ถูกล๊อค  เราจึงเข้าอีกห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องตรงข้าม  แล้วก็ถามแจ่มว่า  แจ่มๆ เป็นงัย  สันชาตญาณของมือมนุษย์นี่ไม่ดีเลย..  เมื่อเราเจอลูกบิดประตูและห้องที่ปิดอยู่มือมันจะเอื้อมไปเปิดเองโดยอัตโนมัติ  ไม่เชื่อลองดู  ...ดู  กรี้ดดดดด.....คนเปิดก็ร้อง   คนอยู่ในห้องน้ำก็ร้อง เสียงดังคับบ้านเลย จนพี่เปิ้ล พี่เสือถามว่าเป็นอะไรกัน  คิดว่าลูกหกล้มหรือลื่นในห้องน้ำ  แจ่มตอบว่า ไม่มีอะไรพี่...แจ่มอาบน้ำอยู่แล้วลืมล๊อกประตูเฉยๆ... .ก็ใครจะไปรู้ว่าบ้านนี้มีผีด้วย.... เย็นวันนั้นแจ่มเวียนถามตลอดเลย  พี่เห็นหนูมั่ย  ตกลงพี่เห็หนูมั่ย  ..ถามบ่อยจังตอนแรกก็ตอบว่าไม่  หลังๆ เลยตอบว่า...เห็น .. ( เห็นจริงมั่ย.... ไม่บอก อยากรู้ถามคุณหมอสุเองนะ)

ลูกเราปกติทุกคน   แก๊งเด็กแสบพวกนี้ซนจริงๆ น้องซันซันกับโรเนียวพูดมากพูดคนละเรื่องแถมแย่งกันพูดแต่กลับพูดกันรู้เรื่องเฉยเลย   น้องไมค์พี่ทำอะไร  ทำด้วย  น้องมิคพูดไม่ชัดออกเสียง สระ อัว เป็นสระ ออ และชอบผู้หญิงสวยๆๆ  คุณแม่ผมจอผมจอ  ฟังไม่รู้เรื่องเลย  พี่ตาลมาฟังซิ อ้อ...น้องพูดว่า คุณแม่ผมกลัว ผมกลัว  ตอนไป อคอเรียม แก้งนี้ทำยังกับบ้านตัวเอง  วิ่งวุ่นทั่งอาคาร จับไม่ทันเลย จนคุณหมอสุบอกว่า  สุไม่ไหวแล้วค่ะ......  ตอนไปเล่นน้ำ  ฝนตก ลุงเปิ้ล หัวหน้าแก้งบอกว่า ขึ้นได้แล้วๆ....มันจะเปียก    กว่าจะขึ้นมาได้ก็แหกปากกันหลายรอบ ทั้งจูง ทั้งดึง ทั้งลาก  เด็กๆถึงยอมขึ้นมา  พอขึ้นจากน้ำได้  ก็มานั่งตากฝนเล่นทรายต่อเฉยเลย. ( ก็เปียกอยู่แล้วนี่...). เดือดร้อนลุงเปิ้ลกับพ่อหวังนั่งตากฝนเล่นทรายต่ออีก  ส่วนน้องนอทเธอไม่พูดกับใคร  ถามก็ไม่ตอบ คุณหมอบอกว่าน้องนอทเป็นเด็กพิเศษ...ตอนแยกกันก็ดูผิดปกติอยู่หรอก  แต่พอรวมกันกับแก้งเด็กแสบพวกนี้แล้ว น้องนอทดูปกติที่สุด เราเลยสรุปว่าลูกเราปกติทุกคนเลย ขอบคุณน้าตุ้ม ( โยทะกา  มะโนทัย ) แฟนน้าศักดิ์ ซักฟอกที่ช่วยดูแลเด็กๆดีมากมาก ทำให้เราไม่กลัวน้องนอทหาย เพราะมีคนเฝ้าตลอด ( ใครหลายคนคงรู้จักและจำโยทะกาได้เมื่อก่อนเธอเป็นคนไข้ประจำของเราตอนนี้เธอหายแล้ว) ขอบคุณลงเปิ้ลที่ดูแลเด็กๆเหมือนเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันเลย และใจดีออกค่าน้ำมันรถให้ด้วย  กลับมาแล้วเด็กยังบ่นหาอยู่เลย ขอบคุณหมอสุที่ไม่เบื่อเด็กถึงจะบ่นบ่อยๆ ว่า  “สุไม่ไหวแล้วค่ะ...ขอบคุณครอบครัวโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพระราชด่านซ้ายที่ทำให้ความรักเล็กๆก่อเกิดในหัวใจพวกเรา....

 

 

view